Święci na każdy dzień

A skoro na każdy, to także na ten. Ma to swoje szczególne uzasadnienie w tym, że dziś właśnie jest wigilia uroczystości Wszystkich Świętych. I choć każdego dnia wyłuskamy jakiegoś świętego patrona, który opiekuje się osobami tego dnia obchodzącymi imieniny (i nie wykluczam tu nawet wigilii Bożego Narodzenia, choć uznawanie Adama i Ewy za świętych pozostaje w sferze kontrowersji), to tego jednego dnia – 1 listopada – cieszymy się z orędownictwa ich wszystkich. A dziś, choć to dopiero wigilia i – zgodnie z kalendarzem liturgicznym – wspomnienie św. Alfonsa Rodrigueza – warto już do tego święta odpowiednio się przygotować.

Jeden Mateusz wziął św. Mateusza

Drugi Mateusz też

Mówiąc o przygotowaniu nie mam na myśli posprzątania grobów, kupienia zniczów, wieńców, najnowszego futra (choć w tym roku pewnie będzie koło 20 stopni). Uroczystość Wszystkich Świętych nie ma nic wspólnego ze Świętem Zmarłych. Coś takiego, jak święto zmarłych tak naprawdę w ogóle nie istnieje. Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych pojawia się oczywiście następnego dnia, 2 listopada. Nie jest to jednak święto i nie obejmuje swoim zakresem wszystkich zmarłych. Wspomnienie w kalendarzu liturgicznym to tak naprawdę dzień zwykły. Codziennie jest jakieś wspomnienie i dla niektórych może być ważnym świętować to wspomnienie, jednak nie ma takiej konieczności. Msze święte w kościołach odbywają się w rytmie dnia powszedniego. 2 listopada zaś wspomnienie obejmuje wszystkich wiernych zmarłych – a wiernych to znaczy takich, którzy zawierzyli Chrystusowi. Ma to oczywiste koneksje z uroczystością Wszystkich Świętych. O ile bowiem pierwszego dnia czcimy i wzywamy wszystkich tych, co do których już mamy pewność, że uzyskali zbawienie i przebywają w chwale Bożej, o tyle drugiego dnia myślimy o tych, którzy być może od tego zbawienia byli daleko, ale dążyli do niego starając się je osiągnąć.

Św. Daniel

Ole przestały być rozróżnialne przez św. Aleksandrę

Nie mówimy natomiast o wszystkich zmarłych. Zmarłych ateistach, satanistach, tych, którzy odeszli od Boga. Choć oczywiście rozumienie słowa „wierny” może być różne. Możemy zatem mieć nadzieję na ostateczne nawrócenie wszystkich przed śmiercią, możemy też o wiernych myśleć w kategorii ochrzczonych. Albo nieochrzczonych, acz wierzących. Albo mnóstwo innych możliwych scenariuszy. Podstawowym znaczeniem jednak słowa „wierny” jest fakt ufności Bogu i podążania Jego ścieżką.

Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, byśmy zarówno 1, jak i 2 listopada poogarniali nasze rodzinne groby i zatopili się w zadumie nad przemijalnością tego świata.

Św. Kamil

Św. Weronika

W uroczystości Wszystkich Świętych chodzi jednak o coś zgoła innego. Ten dzień to moment ogromnej radości wśród wiernych Pańskich, ponieważ cieszymy się radością tych, którzy szli przed nami i pokazali nam, jak dojść do chwały Pana. Patrzymy na tych wszystkich grzeszników, ubłoconych po pachy, którzy zawołali do Pana i On wyciągnął ich z tego błocka. A potem oni poszli za Nim, żeby dotrzeć do Jego Królestwa, ale też żeby innym pokazać właściwą drogę. To dzień ogromnej radości z wielkiego daru życia wiecznego, które Bóg obiecał nam i tak wielu już udzielił. I dalej pragnie udzielać. Dzień zwykłych ludzi, takich jak my, którzy potrafili naprawdę do końca zaufać Chrystusowi. Ten dzień najbardziej ze wszystkich jest dla nas nadzieją na to, że nie tylko Chrystus zmartwychwstał i wniebowstąpił, ale że również my zmartwychwstaniemy i mamy szansę na wniebowstąpienie.

Św. Joanna Myrrhbearer

Św. Joanna d’Arc

W związku z uroczystością Wszystkich Świętych wiele środowisk katolickich rozpoczęło akcję, która mnie urzekła. Akcja polega na zmienianiu swoich zdjęć profilowych na portalach społecznościowych (głównie na Facebooku) na wizerunki świętych. Byłem jednym z pierwszych wśród znajomych, którzy natchnieni akcją dokonali podmianki, ale im bliżej 1 listopada, tym bardziej lawinowo zamiana profilówek się odbywała. Sytuacja była naprawdę wzruszająca, kiedy nawzajem z Żoną sobie relacjonowaliśmy na gorąco: „Ola z Mateuszem zamienili!” „Adam z Asią też zamienili!” i tak dalej. Kiedy poddawało się sugestię konkretnej osobie i ta osoba, z początku trochę niepewnie, ostatecznie decydowała się na zmianę z niekwestionowaną satysfakcją. Zadziwia jak wiele osób w dzisiejszych czasach pamięta o tym, kogo wspominamy w okresie przed i po 1 listopada, a przede wszystkim w trakcie. Dlatego właśnie postanowiłem w tym wpisie zamieścić galerię wybranych wizerunków dostępnych na portalu, z którego korzystam. Dlatego, że to piękna i wzruszająca akcja.

Św. Honorata

Św. Brat Albert, czyli św. Adam

Oczywiście nie jest tak, że przeciwnicy obnoszenia się ze swoją wiarą nie stają w opozycji do akcji. Lawinowe zmiany zdjęć profilowych nazywają idiotyczną modą na ikony, pytają czy opłatkiem też się zamierzamy dzielić na Facebooku i twierdzą, że mają trudność z odbiorem tej sytuacji, bo portal z którego korzystamy nie jest w stanie przefiltrować wszystkich danych zgodnie z ich preferencjami, zanim wpadną w ich oczy. To akurat jest smutne. Świat jest wielki, a świat wirtualny jeszcze większy. A jednak z drugiej strony właśnie dzięki tej gigantycznej sieci oplatającej cały świat ludzie stali się sobie mniej odlegli niż kiedykolwiek w dziejach. Wprawdzie można gołym okiem zauważyć zagrożenie zatopienia się w „virtualu” kosztem życia w „realu”, ale jednocześnie da się zobaczyć, że dzięki „virtualowi” znamy całe mnóstwo ludzi, odbiorców naszych przekazów, których w „realu” nigdy byśmy nie spotkali. Założyłem konto na Facebooku żeby zagrać w polecaną mi grę. By w nią grać, musiałem mieć „sąsiadów”. By ich mieć, musiałem ich poszukać. I tak oto, grając w grę, zaprzyjaźniłem się ze śliczną dziewczyną z Tajwanu i brodatym Redneckiem z Ameryki. A skoro teren oddziaływania jest tak szeroki, a my – chrześcijanie – mamy obowiązek nieść Chrystusa do wszystkich narodów i robimy to naszym codziennym życiem, to taki sam obowiązek mamy nieść Chrystusa w świecie wirtualnym i na portalach społecznościowych. Naszym obowiązkiem jest właśnie oddziaływanie przekazem ewangelizacyjnym na wszystkich, których spotykamy – po tej czy po tamtej stronie komputera. Mamy obowiązek opowiadać o

Patryk wezwał św. Antoniego

Św. Łukasz

Chrystusie, a kto chce słuchać, będzie słuchać. A kto nie chce słuchać, może się od tego odciąć. Jedna znajoma, zazwyczaj mi przeciwna, taka, z którą toczę zacięte batalie o aborcję, napisała mi w obronie akcji: „Zupełnie nie wiem w czym problem – jak się ludziom podoba, niech mają wizerunki świętych jako zdjęcie profilowe, niech inni mają dynie i nietoperze. W zasadzie uważam, że to fantastyczna inicjatywa z tymi ikonami”. To podniosło mnie na duchu. Akcja podoba się nawet niektórym osobom, które na co dzień sceptycznie podchodzą do Kościoła i wiary w ogóle.

Pierwotnie notka miała nosić tytuł „Świętymi w Halloween”. Przeszła mi jednak przez głowę myśl, którą później ta sama, wspomniana już znajoma wyraziła w swoim komentarzu: „tylko nie kumam, czemu musi mieć charakter antyhalloweenowy”.

Św. Tomasz Morus

Ela wzięła św.Katarzynę

Można wyjaśniać dlaczego ma charakter antyhalloweenowy, ale w rzeczywistości prawdą jest, że tego typu inicjatywy nie powinny być „anty”, lecz raczej „pro”. Tak naprawdę nie mamy przede wszystkim w obowiązku walczyć ze zgubnym zabobonem Halloween. Przede wszystkim mamy obowiązek głosić Zmartwychwstałego Zbawiciela i wspominać chrześcijańskie tradycje. Inicjatywa zamieszczania na swoim profilu zdjęć świętych patronów przypomina nam o uroczystości Wszystkich Świętych. Która, wbrew pozorom, ma o wiele silniejsze oddziaływanie, niż Noc Wszystkich Duchów.

 

Patron bloga – św. Maurycy

Św. Agnieszka

I choć mój blog to nie Facebook, i ja postanowiłem tymczasowo dokonać zmiany wizerunku. Bardzo przyzwyczaiłem się do mojego Maurycego od Hawranka (choć nigdy nie upewniłem się, czy nie jest to jednak Hawranek od Maurycego), ale dla tej szlachetnej okazji na chwilę może go zastąpić święty Maurycy z włócznią. Niech żyją wiecznie Wszyscy Święci! Alleluja!